Όταν το μη εύπεπτο ξεπερνά το χαρακτηρισμό του δήθεν. Τις φορές που η δεύτερη ανάγνωση ενός κειμένου δεν απαιτεί δαιδαλώδεις και αδιέξοδους συλλογισμούς και η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι εξελικτικά την ραχοκοκαλιά ενός έργου χωρίς αρτηριοσκληρωτικά σκηνοθετικά τερτίπια, είναι επιτυχία. Ακόμη περισσότερο, όταν αναδεικνύεις σκηνοθετικά ένα τόσο σημαντικό έργο της σύγχρονης δραματουργίας. Το Cleansed της Sarah […]