ίναι φορές που το θέατρο χρειάζεται να είναι άμεσο, κατανοητό και θαλερό. Τα νοήματα να μην γεννιούνται έπειτα από δαιδαλώδη σκέψη και η ουσία να προκύπτει καθάρια από το κείμενο, χωρίς δήθεν φιλοσοφικές αναζητήσεις. Όλα τα παραπάνω αποτελούν κύριο γνώρισμα της σκηνοθετικής προσέγγισης της Κατερίνας Ευαγγελάτου που συναντήθηκε με το διαπεραστικό όσο και επίκαιρο έργο […]
Μείγμα αρχαίας τραγωδίας και σύγχρονου δράματος από ένα δυνατό σύνολο ηθοποιών σε ένα έργο που ορίζει ντετερμινιστικά την ζωή των ανθρώπων. Ο θεατής καθηλωμένος από την αψεγάδιαστη «γλυπτικής» αισθητικής παράσταση, παρακολουθεί βουβά την εξέλιξη της ιστορίας ενώ μέσα του θεριεύουν και αντιμάχονται τα πάθη που υποκινούν τους πρωταγωνιστές. Το κείμενο του Eugene O’Neill θριαμβεύει μέσα […]
Είναι αρκετοί εκείνοι που έχουν νιώσει την γοητευτική ανατριχίλα διαβάζοντας την διάσημη νουβέλα του Henry James, παρακολουθώντας την μεταφορά της στο θέατρο ή βλέποντας την κινηματογραφική απόδοση της ως «Οι άλλοι». Αυτή τη φορά, η πρόσφατη θεατρική διασκευή για δυο ηθοποιούς του Jeffrey Hatcher, μεταφέρει λίγη από την απόκοσμη ατμόσφαιρα του πύργου στο Μπλάι στα […]
Μια ομάδα αληθινά ταλαντούχων συντελεστών από τον συγγραφέα ως τους ηθοποιούς και μέχρι τον σκηνοθέτη δημιουργούν μια παράσταση που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πόσο καλοδουλεμένη είναι. Ο δρόμος που παίρνουν στο υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης προδιαθέτει για μια ενδιαφέρουσα πορεία. Χωρίς πυξίδα όμως και χάρτη, ένα στιβαρό κείμενο δηλαδή, χάνουν δυστυχώς από πολύ […]
Αθόρυβα και διακριτικά στην αρχή, όπως και η στιγμή που εμφανίστηκε στον φετινό θεατρικό χάρτη. Μεθοδικά και με προσήλωση στην συνέχεια ερμηνεύοντας μελετημένα ένα εξαιρετικό κείμενο. Θριαμβευτικά στο τέλος, με δυο ηθοποιούς διαφορετικών εποχών που «ανταλλάσουν» και μοιράζονται το ταλέντο τους. Η Ολεάννα στην σκηνή του Θεάτρου Εμπορικόν, ένα από τα καλύτερα έργα του Ντέιβιντ […]
Χωρίς μεγαλοστομίες και εντυπωσιασμούς, με “απλά” υλικά και έμφαση στο κωμικό στοιχείο του έργου, ο χαρισματικός Παντελής Δεντάκης στήνει μια ανέλπιστα σύγχρονη και νεανική εκδοχή του κλασικού Βυσσινόκηπου του Τσέχωφ. Μια παράσταση που ενώ εντυπωσιάζει για τον μελετημένα μετρημένο ρυθμό της, δυσκολεύεται να μεταδώσει το βαθύτερο νόημα του κειμένου που ταυτόχρονα αγκομαχά να παραλληλιστεί με […]
Κεντράροντας από τα πρώτα λεπτά στο στόχο του έργου και κρατώντας όλη την ορμή του πρωτότυπου κειμένου, ο Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετεί στο θέατρο Ακροπόλ μια παράσταση μεστή ως το μεδούλι. Με αψεγάδιαστη αισθητική στήνει μια ιστορία που ενώ εκτυλίσσεται στον πραγματικό χωροχρόνο της, αποδεικνύεται εκκωφαντικά επίκαιρη όσο τα γεγονότα που μεταδίδονται στα αποψινά δελτία ειδήσεων. […]
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σκόπιμα αποφεύγουν να παρακολουθούν κινηματογραφικές μεταφορές στο θέατρο και αντίστροφα, κυρίως για να μην αλλοιώσουν στο μυαλό τους την ατμόσφαιρα της πρωτότυπης εκδοχής. Το φίλμ «Οι ζωές των άλλων» πέρα από το Oscar ξενόγλωσσης ταινίας που κατέκτησε και τα χιλιάδες εισιτήρια που έκοψε στην Ελλάδα, αποτελεί επιβεβαιωμένα μια ανάλογη περίπτωση […]
Οι πιθανότητες η παράσταση που παίζεται αυτό το διάστημα, στην μοναδική θεατρική σκηνή της λεωφόρου Συγγρού, να είναι η καλύτερη σκηνοθετική στιγμή της Κατερίνας Ευαγγελάτου είναι υπερβολικά πολλές. Ένα ανέβασμα που βασίζεται στην ειλικρίνεια του πρωτότυπου κειμένου, με ευρηματικές σύγχρονες προσθήκες και καίριες επισημάνσεις, λαγαρά νοήματα και συναισθήματα, γοητευτική αισθητική και μελετημένες ερμηνείες. Ολίγον από […]
Φανταστείτε μια μεγάλη γυάλα μέσα στην οποία πραγματοποιείται ένα πείραμα, που ο φαινομενικός λόγος διεξαγωγής του δεν πείθει κανέναν. Στο εσωτερικό της τα πειραματόζωα απολογούνται και διασύρονται την ώρα που η ανώτερη υπηρεσία από έξω, κρίνει και αποφασίζει. Κάπως έτσι, η ευφυής θεατρική ομάδα Blindspot, εφηύρε μια ιδέα που εντυπωσιάζει για την πρωτοτυπία της αλλά […]
Σαν το άρωμα ενός σπιτικού φαγητού που σιγοψήνεται, βγαλμένο από μια παλιά συνταγή που η γιαγιά έμαθε από την μητέρα της, είναι η ατμόσφαιρα που αναδύεται από το έργο που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Καλαβριανός. Χωρίς η ιδέα να είναι υψιπετής και με μια σκηνοθεσία χωρίς εντυπωσιασμούς, η παράσταση κερδίζει το θεατή, κυρίως γιατί δημιουργεί μια […]
Χωρίς σκηνικά, φωτισμούς και κοστούμια, προτάσσοντας μόνο το ταλέντο που ο καθένας διαθέτει μαζί με ένα καπέλο ζογκλέρ στο κεφάλι, οι ηθοποιοί του «Mistero Buffo» κατεβαίνουν στην θεατρική σκηνή του Θησείον (από τις ατμοσφαιρικότερες της πόλης). Ο Θωμάς Μοσχόπουλος στήνει μια κωμωδία απαλλαγμένη από κάθε επιτήδευση, με αγνά παραδοσιακά υλικά, σε ένα από τα ευρηματικότερα […]
Καλά μελετημένη όπως οι κινήσεις σε μια παρτίδα σκάκι με δυνατούς αντιπάλους, η παράσταση που σκηνοθέτησε η Ελβετίδα Barbara Weber. Σε ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον, με καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες και ερμηνείες που μεταδίδουν πως βιώνουν την αλήθεια των ρόλων τους, ο Ορφέας που κατεβαίνει στον Άδη και προσγειώνεται στην σκηνή του Εθνικού είναι μια από τις πιο […]
Καδραρισμένη έξω από την σημερινή πραγματικότητα και αμήχανα άκαιρη είναι η φετινή επίσκεψη κάθε Πέμπτη στο σπίτι του κυρίου Γκρίν. Μπορεί το 1996 όταν ο Jeff Baron έγραψε το έργο (Visiting Mr. Green) ή ακόμη και τρία χρόνια μετά όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, να είχε την παρεμβατική δύναμη που απαιτούσε η […]
O Robert Wilson έντιμα ορίζει από τα πρώτα λεπτά της παράστασης το δικό του κόσμο στον οποίο κινεί το Ομηρικό έπος, καδράροντας το σε έναν πίνακα απόλυτα σύγχρονης αισθητικής. Με αυστηρή πειθαρχία στην ιδέα που χτίζει, δημιουργεί μια Οδύσσεια αψεγάδιαστων εικόνων και δωρικών κινήσεων, όπως τα περισσότερα φωτογραφικά του έργα, που στερείται όμως ολοκληρωτικά συναισθήματος […]
Μεγάλη απογοήτευση. Όχι τόσο γιατί το αποτελέσμα αποδεικνύεται αδιανόητα ρηχό σε σημείο αβάσταχτης ανείας, αλλά γιατί τα επιμέρους στοιχεία αυτής της παράστασης διεκδικούν μεγάλες αξιώσεις. Ο Γιάννης Κακλέας στην κλασική κωμωδία του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, αναμετρήθηκε σε μια μάχη μεταξύ των δικών του φαντασμάτων και εκείνων του Ιταλού συγγραφέα, σε ένα αποτέλεσμα που δεν δικαιώνει […]
Η κωμωδία ή σάτυρα που ξεχωρίζει είναι εκείνη που αδιαφορεί για την ευκολία, το τετριμμένο και την τηλεοπτική ιδιοσυγκρασία που συχνά χαρακτηρίζει τα θεατρικά ανεβάσματα αυτού του είδους. Ο λόγος που η «Γυναίκα από σύμπτωση – Ελισάβετ» φτάνει στον χαρακτηρισμό μιας απλά μέτριας προσπάθειας, είναι επειδή ο σκηνοθέτης της φλερτάρει αδιάκριτα και αγγίζει διαρκώς το […]
Όχι τόσο το έργο, όσο ο πρωταγωνιστής και ο σκηνοθέτης είναι που ξεφεύγουν από την «τετράγωνη» οπτική του κειμένου όπου τα νοήματα προσκρούουν χωρίς διέξοδο από την μια πλευρά στην άλλη. Εκμηστηρεύσεις, σφροδρές συγκρούσεις, μα περισσότερο από όλα υπαρξιακές αναζητήσεις είναι που κινούν τα νήματα των «Χάρτινων λουλουδιών» του Egon Wolff. Οι δυο ήρωες γνωρίζονται […]
“Η ιδέα είναι να γίνουμε όλοι παιδιά και να μη σκεφτόμαστε αυτό που βλέπουμε, να το νιώθουμε, να αντιδρούμε και μετά να το σκεφτόμαστε” δήλωσε ο Martin Buzzo, πρωταγωνιστής του θεάματος Fuerza Bruta στην συνέντευξη τύπου πριν από τις παραστάσεις στην Αθήνα. Πράγματι, φτάνει να κατεβάσεις τον γενικό διακόπτη της σκέψης διαγράφοντας κάθε γνωστό όρο […]
Χωρίς τυμπανοκρουσίες και υψιπετείς εμπνεύσεις αλλά με μεγάλη φροντίδα και αφοσίωση στις ερμηνείες των ηθοποιών, ο Λιθουανός Cezaris Grauzinis σκηνοθέτησε μια παράσταση που σίγουρα δεν θα μείνει στο πάνθεον των πιο ξεχωριστών ανεβασμάτων του Οιδίποδα αλλά κερδίζει το ειλικρινές χειροκρότημα δημιουργώντας ένα καλοδουλεμένο και ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Αυστηρά ως εκεί όμως. Ο Σοφοκλής θέτει ως τραγικό […]
Απλά και κατανοητά μεν, χωρίς ιδιαίτερο βάθος αλλά με μια αψεγάδιαστη σύγχρονη αισθητική που εναρμονίζεται απόλυτα με την τραγωδία του Ευριπίδη, ο Θέμης Μαμουλίδης οκτώ χρόνια μετά την προηγούμενη αναμέτρηση του με την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» παρουσιάζει τη νέα της εκδοχή. Σίγουρα πρόκειται για μια αξιόλογη και καλοστημένη παράσταση, που εκπέμπει όμως μια αδήριτη ανάγκη […]
Ένα δικό του κόσμο, εικαστικό κομψοτέχνημα-συναισθηματικό ψυχογράφημα, έστησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στις λίμνες πίσω από την Πειραιώς 260 αλλά και στην σκηνή του κτηρίου Δ. Βασισμένος στην ιστορία που ανέπτυξε ο Δημήτρης Δημητριάδης, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης αφοπλίζει με την μοναδική του ικανότητα το θεατή και έτσι εισβάλει και του εκχωρεί ολοκληρωτικά το υψηλής αισθητικής περιβάλλον […]
Μακριά από κάθε συμβατικότητα ο Λάμπρος του Διονυσίου Σολωμού είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα που θα μπορούσε να αναλάβει σκηνοθετικά η Σύλβια Λιούλιου. Μια παράσταση μελετημένη στην λεπτομέρεια, με έξοχα τεχνικά χαρακτηριστικά, εκφραστικότατους ηθοποιούς και ξεχωριστή ταυτότητα. Όσα θετικά και αν συγκεντρωθούν όμως (και είναι πολλά) εκκωφαντικά αρνητικό θα μένει το γεγονός πως χάνοντας έστω […]
αν σε παλιό θερινό σινεμά σε προβολή γνωστού και αγαπημένου δράματος, η Αγγέλα του Γιώργου Σεβαστίκογλου ξαναζωντανεύει στην περασμένου αιώνα αυλή της Kunsthalle που επιδεικνύει με θάρρος την ομορφιά της φθορά της. Ο Ένκε Φεζολλάρι με μια αξιοθαύμαστη σκηνοθετική ανησυχία έστησε ένα έργο ζουμερό σε πάθη, αγωνίες και συγκινήσεις, με εύστοχες αναλογίες στο σήμερα και […]
Κι όμως, υπάρχουν παραστάσεις που έχουν την ικανότητα να παγιδεύουν το θεατή σε ένα ασύλληπτα ατμοσφαιρικό περιβάλλον και την ίδια ώρα, από τα πρώτα λεπτά, να χάνουν κάθε μάχη με την δραματουργική ακολουθία. Το έργο του José Ramón Fernández που ανεβαίνει στην αυλή ενός παλιού δίωροφου σπιτιού στην πλατεία Μεταξουργείου μπορεί να μυρίζει άνυδρο Ανδαλουσιανό […]
Χρειάζεται να περάσει αρκετή ώρα για να «αποζημιωθεί» ο θεατής από τον αρχιμάστορα Σόλνες που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χουβαρδάς. Με αργά βήματα αυτοπεποίθησης και εντυπωσιακή μεθοδολογία η παράσταση κινείται χωρίς εκπλήξεις λίγο πριν το φινάλε. Τότε που η ευρηματική φράση «I put a spell on you» λειτουργεί λυτρωτικά για ηθοποιούς, χαρακτήρες και φυσικά θεατές, ξεσπώντας […]
Ένα φιλοσοφικό παιχνίδι πάνω στις έννοιες της αληθινής αγάπης, του θανάτου και εν τέλη της ύπαρξης μας είναι οι «Ψευδαισθήσεις» του σύγχρονου Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Βιριπάγεφ. Τέσσερις ηθοποιοί, τέσσερις μονόλογοι που εναλλάσσονται και ένα μεγάλο σκηνοθετικό στοίχημα που μπορεί να αναδείξει ή να καταβαραθρώσει το έργο. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου από τις σπουδαιότερες σύγχρονες σκηνοθέτιδες πιστοποιεί […]
Πρόκειται για ό,τι πιο αληθινά πρωτοποριακό ανέβηκε φέτος. Μια παράσταση που προσπάθησε να φιλοσοφήσει επί της ουσίας, μετατρέποντας με αψεγάδιαστη αισθητική ένα υπόγειο γκαράζ σε ατμοσφαιρική σκηνή. Πόσο άδικο όμως η νεανική ορμή της ομάδας The Helter Skelter Company, να δυσκολεύεται στη δημιουργία μιας αναγκαίας ροής, σε ένα έργο που αν είχε σαφέστερο πυρήνα και […]
O Κασσαβέτης και το κινηματογραφικό του έργο είναι γνωστό για τον έντονο ψυχογραφικό του χαρακτήρα. Στις φιλμικές “φωτογραφίες” του της (κοινής για όλους τελικά) ανθρώπινης κατάστασης, αναπαρέστησε στην κινηματογραφική οθόνη με μοναδική δύναμη και ειλικρίνεια τον κυκλώνα της ανθρώπινης ψυχής, την αποξένωση, την αλλοτρίωση, την ασυνεννοησία, τις εμμονές και την απόγνωση που νιώθει το άτομο […]
H Hannele που σκηνοθέτησε ο Θάνος Τοκάκης έχει ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό. Σε αιφνιδιάζει. Γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα το έργο του Νομπελίστα Gerhart Hauptmann, αποκτά προκλητικά σύγχρονη μορφή ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει δράμα και χιούμορ σε μια σχεδόν “μιουζικαλική” παραζάλη, όπως αυτή που βιώνει η ηρωίδα. Και όλα αυτά χωρίς να προσβάλλει έργο […]
Θέλει προσπάθεια για να αφεθείς σε μια ιστορία δυο άγνωστων ανθρώπων που επιδίωξαν να ενώνουν μονάχα τα κορμιά τους μέχρι να νιώσουν τον έρωτα να τους χτυπάει την πόρτα του ξενοδοχείου. Κι όμως προσπάθεια έγινε. Κάτι πήγε να ειπωθεί. Η «Πορνογραφική σχέση» που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης είναι από τις παραστάσεις που έχει τις προθέσεις […]
ο σκηνικό του Κώστα Τσόκλη έχει το εκτόπισμα ενός πρωταγωνιστή. Μαγνιτίζει και απορροφά με αυθάδεια ακόμη και πριν την εμφάνιση της ηθοποιού. Το ίδιο εμπνευσμένο το αλληγορικό κοστούμι που εμπνεύστηκε ο ίδιος όπως και η πρώτη του απόπειρα στην σκηνοθεσία, που αποκαλύπτει αναπάντεχα ενδιαφέροντα σημάδια. Η Σοφία Φιλιππίδου από την άλλη πιστοποιεί την σημαντική θεατρική […]
Όσο και αν η ιστορία του έργου φαντάζει με μια πρώτη ανάγνωση απλοϊκή και χιλιοειπωμένη, το κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη αποδεικνύει τον σκοπό της δημιουργίας του. Ξεπερνώντας το όριο της ηθογραφίας, καταδεικνύει σε βάθος τον εσωτερικό μηχανισμό του Έλληνα ως μια διαχρονική «αξία» που τον καταδιώκει ανά τους αιώνες. Μια καλοκουρδισμένη παράσταση, σκηνοθετικά μελετημένη, με […]
Αντιστέκεσαι δύσκολα στο συναισθηματικό δέσιμο που δημιουργεί η παράσταση. Ο φόβος που έχει κατακτήσει σήμερα θριαμβευτικά το πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή μας, αντανακλάται πεντακάθαρος μέσα από τους χαρακτήρες του έργου. Χωρίς τις γνωστές ευκολίες και πολύ μακριά από τον τηλεοπτικό τους εαυτό, η συγγραφική τριάδα των Ράντου, Γανωτή και Σταυρακούδη δημιούργησε ένα από τα καλύτερα […]
Απογοήτευση. Για ένα μέτριο και συχνά κουραστικό έργο που ούτε η ίδια η ηθοποιός δείχνει να απολαμβάνει. Για τα λόγια που ξεχνά. Για την σχεδόν ανύπαρκτη σκηνοθεσία. Για το ταλέντο που η Χρύσα Ρώπα σπαταλά ενώ θα έπρεπε να εξαργυρώνει σε σπουδαίες θεατρικές στιγμές. Η ιστορία μιας γυναίκας λίγες ημέρες πριν το διαζύγιο της, το […]
Βαθιά ανθρώπινη, ευαίσθητη και επαναστατική η ιστορία της 30χρονης που αποφάσισε σε ηλικία 10 ετών να σηκώσει ψηλά το ένα της χέρι και να το κρατήσει στην ίδια θέση μέχρι να πεθάνει. Και αν η μικρή σκηνή στο δώμα του θεάτρου του Νέου Κόσμου δεν επιτρέπει σκηνοθετικές πολυτέλειες, στα εβδομήντα περίπου λεπτά που διαρκεί η […]
Δεν ευθύνεται το σκηνικό και τα κοστούμια εποχής, ούτε το κείμενο του Στρίντμπεργκ που γράφτηκε δυο αιώνες πίσω για το άρωμα ναφθαλίνης που αποπνέει η παράσταση. Τα βήματα που ακολουθήθηκαν στο «Χορό του θανάτου» είναι τόσο προβλέψιμα, ανέμπνευστα και χωρίς καμία διάθεση για κάτι ουσιαστικά δημιουργικό, που το αποτέλεσμα αποδεικνύεται αφόρητα πληκτικό. Σε ένα απομονωμένο […]
ε ξεχωριστή συνέπεια στην ακολουθία των δραματικών εξελίξεων και με παλλόμενο ρυθμό που κρατάει αμείωτο το ενδιάφερον, ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθέτησε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα που έγραψε ο Σέξπιρ, σε μια εντυπωσιακή παραγωγή με ερμεινείες που στο σύνολο τους δεν κατάφεραν να απογειώσουν την παράσταση. Ο Μακμπέθ ξάδελφος του βασιλιά της Σκωτίας Ντάνκαν, […]
Αν ήταν ταινία, θα κυκλοφορούσε απευθείας στα video club, αφού δεν θα έβρισκε διανομή στους κινηματογράφους. Παράσταση που προετοιμάστηκε για την αποκριάτικη γιορτή της δευτέρας γυμνασίου αλλά ακυρώθηκε λόγω του ακατάλληλου λεξιλογίου και ανέβηκε τελικά σε μικρό μπαράκι της γειτονιάς. Αλλιώς, τα «Τερατώδη προβλήματα» στο θέατρο Άλμα. Η ιδέα του πρωτότυπου έργου «The house of […]
Αν υπάρχει ελάχιστη ποσότητα παιδικότητας μέσα σας, αποτελεί μεγάλο κίνητρο για να σας παρακινήσει στο σόου του ρώσου μίμου Σλάβα, που για περισσότερα από 30 χρόνια γαλουχεί με την μιμητική του τέχνη, στρατιές μικρών αλλά και μεγάλων παιδιών. Μια ακριβή παραγωγή, ασπόνδυλη και χωρίς ουσιαστικό νόημα, με ένα βαθιά όμως λυτρωτικό φινάλε. Το θέατρο Παλλάς […]
Μια απόλυτα φυσική ροή δράματος, αλλόκοτα γαλήνια, που βουτάει βαθιά στο συναίσθημα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, στο κλασσικό θεατρικό έργο «Θείος Βάνιας» του Άντον Τσέχωφ που σκηνοθέτησε Rimas Tuminas. Οι τρεις παραστάσεις του πολυβραβευμένου State Academic Vakhtangov Theatre ξεπέρασαν κάθε προσδοκία απήχησης στο θέατρο Badminton και μετέφεραν στο ελληνικό κοινό, ένα έργο […]
Τέσσερις αξεπέραστα σμιλεμένοι χαρακτήρες σε ένα από τα κλασικότερα θεατρικά έργα του Τένεσι Ούλιαμς, δοκιμάζουν την τύχη τους στα χέρια της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Ο Γυάλινος κόσμος που έπλασε η ταλαντούχα σκηνοθέτης, αναδεικνύει όλο το δράμα και την ευαισθησία ενός αριστουργήματος που γράφτηκε το 1944 και που μισό αιώνα μετά, ανεβαίνει σε μια παράσταση που κρατά […]
Αν πιστεύετε πως η σημερινή απαισιόδοξη καθημερινότητα χρειάζεται εντατικά διαλείμματα γέλιου, αγαπάτε τις σουρεαλιστικές ιστορίες μυστηρίου και ψάχνετε την καλύτερη –ίσως- κωμωδία της φετινής θεατρικής περιόδου, κατευθυνθείτε στο Θέατρο Ροές. Εντάξει, η ιστορία της «Κατάρας της Ίρμα Βέπ» μπορεί να θυμίζει εξωσχολικό ανάγνωσμα, είναι δεδομένο όμως πως πρόκειται για μια απολαυστική παράσταση που προσφέρει αβίαστο […]
Σπουδαία θεατρική εμπειρία η παράσταση του Στάθη Λιβαθινού. Ακόμη και ο λιγότερο μυημένος αντιλαμβάνεται βγαίνοντας από το θέατρο, την καλλιτεχνική ιδιοφυϊα του σκηνοθέτη που έστησε ένα έργο υπερθέαμα συναισθημάτων, εικόνων και ερμηνειών. Αν χρονικά μάλιστα διαρκούσε λιγότερο, δεν θα υπήρχε κανένα ψεγάδι. Το κλασικό ποίημα των 10.052 στίχων του Βιντσέντζου Κορνάρου, ξετυλίγει με μια πρώτη […]
Χρειάζονται απλά μαθηματικά για να υπολογίσει κανείς τους παράγοντες που επηρεάζουν μια παράσταση. Στο ανέβασμα του «Η ζωή στο θέατρο» μετρήστε δυο ηθοποιούς, άριστους γνώστες της υποκριτικής τέχνης, μια από τις καλύτερες σκηνογραφίες της σεζόν και ένα –δυστυχώς- μέτριο κείμενο από τα χέρια και τη φαντασία του Ντέιβιντ Μάμετ. Συνολικό άθροισμα δυο – ένα. Κρυμμένο […]
Είναι γεγονός πως οι διαδραστικές παραστάσεις που εμπλέκουν το κοινό, δίνοντας του καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ή την έκβαση της υπόθεσης, κερδίζουν εκ προοιμίου τις περισσότερες φορές εμπορική εύνοια. Τι γίνεται όμως, όταν το πιο ενδιαφέρον μέρος της παράστασης αποδεικνύεται η ψηφοφορία του κοινού για την καταδίκη ή την αθώωση του κατηγορούμενου; Στο αστυνομικό-δικαστικό έργου […]
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Πέδρο Αλμοδόβαρ πέρασε από την σκηνή του μικρού Παλλάς κι άφησε αρκετό από το πληθωρικό του άρωμα στο υπόγειο θέατρο του κέντρου της Αθήνας. Και είναι γεγονός, πως η ιδιάζουσα ατμόσφαιρα των έργων του ζωντανεύει στην παράσταση που έστησε ο Γιάννης Κακλέας. Ο σουρεαλισμός διάχυτος, όχι πάντα στις σωστές αναλογίες αλλά […]
Θα παραμείνει για πάντα η φωνή της jazz, μια γυναίκα με αξεπέραστο ταλέντο και μια τόσο έντονη και πολυτάραχη ζωή, που αποτελεί την ιδανική πηγή έμπνευσης για την συγγραφή ενός σεναρίου. Κι είναι αληθινά κρίμα, όταν βασίζεσαι στην ιστορία μιας τόσο σημαντικής φιγούρας, επιλέγοντας ταυτόχρονα μια ταλαντούχα ηθοποιό να την ερμηνεύσει και το αποτέλεσμα που […]
Μια καλή ευκαιρία για τους λάτρεις του βιβλίου του Ίρβιν Γιάλομ να ζήσουν σε ένα διαφορετικό και άγνωστο περιβάλλον από αυτό του ευπώλητου μυθιστορήματος. Για όλους τους υπόλοιπους ξεκινά μια ιστορία στο χρόνο, ένα παιχνίδι ψυχολογίας, συγκρούσεων και αποκαλύψεων στον εξαιρετικά ατμοσφαιρικό βιομηχανικό χώρο του θεάτρου Θησείον. Στην Βιέννη του 1822 ο φιλόσοφος Νίτσε επισκέπτεται […]
Το βράδυ της Παρασκεύης περάσαμε μαζί το φανάρι της Σταδίου για το Παλλάς. Στα 53 το γκρίζο του κεφάλι, ύστερα από 30 χρόνια καριέρας, γεννάει ακόμη ηχηρά επαναστατικές εικόνες βγαλμένες σαν από το μυαλό του πιο ανήσυχου εφήβου. Η διαφορά είναι πως ο πολυπράγμων Jan Fabre δεν μένει στον εκκωφαντικό θόρυβο μιας ιδιοφυούς ιδέας αλλά […]